Het was een regenachtige vrijdagavond en ze stelde zich voor als Lisa. Lisa, herhaalde hij haar, en nogmaals maar nauwelijks verstaanbaar: Li-sa. Li-sa. Hij reikte haar zijn hand aan. Edgar. Hij schaamde zich voor de hardheid van de klanken die zijn naam vormden.
Het café waarin Edgar die avond was beland had iets weg van de café’s die hij vroeger vaak bezocht. Goudkleurige kandelaren, afgebladderde posters, de stevige dame achter de bar met het opgestoken haar. Het beviel hem. Dat de groep Amerikanen aan de bar hem twee keer een fluitje had aangeboden beviel hem en ook al kon hij ze nauwelijks volgen; de handgebaren en mimiek waarmee zij hun verhalen ondersteunden vermaakten hem.
Zij kwam binnen toen Edgar net naar huis wilde gaan. Het werd laat en hij begon zich slaperig te voelen. De kleding die ze droeg was doorweekt, haar zwarte haren plakten aan haar voorhoofd. In plaats van zijn jas van de kapstok te nemen bestelde hij nog een fluitje en een warme chocolademelk.
Het meisje nam plaats op de kruk naast hem. Hij had haar niet eerder gezien en toch voelde het vanzelfsprekend dat ze nu in een gesprek waren beland over het motweer. Zij lachten samen omdat hun stemmen nauwelijks boven het gejoel van de Amerikanen uit kwamen. Hij had haar zijn vest aangeboden en zij droogde daarmee haar haren. Nu hing het vest losjes over haar schouders en tot zijn spijt verschool het de losse stof van de jurk die haar borsten bedekte.
Anna was vierentwintig en kwam uit het zuiden van de stad. De ochtend voor ze Edgar in het café ontmoette had ze zonder een briefje achter te laten met een volle rugtas het huis dat ze met haar vriend deelde verlaten. De naam Lisa schoot haar zo maar te binnen toen Edgar vroeg hoe ze heette, maar ze besloot dat ze zich voortaan zo zou noemen. De geur van Edgars vest beviel haar, net zoals zijn vriendelijke ogen en stem.
De trein naar Parijs zou de volgende morgen vertrekken. Ze was vanochtend voornemens geweest alles achter zich te laten. Zonder dat het Edgar opviel viste ze het treinkaartje dat ze vanmiddag had gekocht uit haar doorweekte rugtas en vormde het in haar handpalm tot een prop.
Next
© Prins de Vos, 2024
